İlçemizin Tarihçesi

TARIHÇE

Keçiborlu İlçesi tarihi genel olarak Isparta tarihi ile birlikte müteala edilmektedir. Isparta’da MÖ VI.yüzyıldan itibaren Baris Şehir Devletinin varlığı bilinmektedir. Keçiborlu tarihi dönemlerde sırası ile Hitit, İyon, Lidya, Pers, Hellen, Roma-Bizans medeniyetlerine şahit olduktan sonra çevresi ile birlikte 1204 yılında Selçuklu Sultanı Kılıçarslan tarafından Anadolu Selçuklu Devleti hakimiyetine katılmıştır. VIII. yüzyılın başlarından itibaren yöreye yerleşen Teke Aşiretine bağlı Türkmenler Anadolu Selçuklu Devleti’nin çökmesinden sonra Hamitoğulları Beyliği’ni kurmuşlardır. Merkezi ilk defa Uluborlu olan beyliğin bünyesinde Keçiborlu Bucağı Hamitoğullarından İlyas Bey zamanında Gönen’e bağlanmıştır. Bu durum Gönen Kadısı İsa Bin Hamza tarafından Hicri 876 Miladi 1472 tarihinde verilmiş bir vakfiyeden anlaşılmaktadır.

Keçiborlu ismi mahallin küçük-kırık tepeciklerden meydana gelen coğrafi yapısına atfen küçük taşlık manasına gelen Keçiborlu adı verilmiştir. Oğuz şivesinde keçi-küçük, bor taş, maden anlamına gelmektedir.

COĞRAFYA

Keçiborlu ilçesinin yüzölçümü 562 km2 dir. Fiziki coğrafyası genellikle arızalı olup Batı Toros Dağlarının kuzey uzantıları ilçeye uzanmaktadırlar. İlçe merkezinin rakımı 1.010m'dir. İlçenin en yüksek noktası 1890 m. irtifa ile Akdağ'dır. Diğer önemli yüksek noktalar arasında Göktepe, Gözlek Tepe, Kemer Tepe sayılabilir. İlçede güney ve doğu yinlerine Kılıç, Senir, Baladız (Gümüşgün) ovaları bulunmaktadır.

İlçenin doğusunda Gönen, Isparta ilçesi, güneyinde Burdur ili merkezi ilçesi, kuzeyinde Uluborlu, batısı Afyonhkarahisar iline bağlı Dinar ve Dazkırı ilçeleri bulunur.

İlçede önemli bir akarsu bulunmamaktadır ve yörede bulunan akarsular küçük dereler olup kış yağışları ile ortaya çıkıp yaz sıcaklari ile kurumaktadırlar. Burdur Gölü'nünün 22 km bir sahil şeridi Keçiborlu ilçesinin güneyinde ve ilçe sınırları içindedir. Bu göl, suyunda erimiş maden tuzlarının bulunması nedeni ile, acı su golüdür. İlçenin kuzeydoğusunda tarımsal sulama amaçlı bir gölet kurulup 1989 yılından beri kullanılmaktadır.

Keçiborlu ilçesinin Akdeniz Bölgesi'nde olduğu kabul edilmekle beraber, ilçede kışları sert ve soğuk, yazları kurak ve sıcak olan karasal iklim hüküm sürmektedir. Yağışların yıllık ortalaması 615 mm/m2 olup genellikle yağışlar kış ve ilkbahar aylarında olmaktadır.

ULAŞIM

Keçiborlu ilçesinde ulaşım önemli rol oynamaktadır.

Türkiye içincde önemli bir karayolu olan E24 Devlet karayolu üzerinde olan ilçeden İstanbul, Ankara, İzmir'den gelen Antalya'ya giden karayolu geçmektedir. Bu yol ile Isparta'ya giden karayolunun, Keçiborlu ilçesi sınırıları içinde bir kavşak noktası bulunmaktadır.. Böylelikle ilçe turizm merkezleri ile büyük şehirlere geçiş ve kavşak noktalarında bulunmaktadır ve karayolları ulaşımın ilçe içinde çok hareketlidir.

Ayrıca ilçeden tarihsel İzmir-Aydın Demiryolunun bir uzantısı olup (Baladız kavşağından Burdur'a günümüzde çalıştırilmayan bir yan hattı olan) Isparta ile Eğirdir'e giden bir demiryolu hatti geçmektedir. İlçe sınırlarında içinde birkaç Devlet Demiryolları İstasyonu bulunmakta ve yıllardır demir yolu taşımacılığında yük ve yolcu açısından ilçeye çok önemli bir ulaşım alternatifi sağlamıştı .Ancak ilçe merkezindeki Keçiborlu istasyonu kapatılmış olup bu hizmeti kullanmak için Isparta'ya gitmek gerekmektektedir. Bu demiryolu hattı üzerinde Isparta'dan tarifeye bağlı olarak Pamukkale Ekspresi, Goller Ekspresi, Posta Treni, Mototren çalıştırılmaktadır.

1997 yılında ilçe sınırları içinde Isparta il merkezine bir hizmet olarak "Süleyman Demirel Hava Limanı" açılmıştır ve bu hava limanından özel sektör hava ulaşım şirketleri tarifeli yolcu seferleri yapmaktadırlar.

EKONOMI

Günümüzde Keçiborlu ilçesinde en önemli ekonomik sektör tarım ve hayvancılıktır. İlçe içinde tarım için kullanılabilir arazi alanı 174.5 bin dekardır. Bunun 21 bin dekarı sulu tarım için kullanılabilir durumdadır. Sulu tarım alanlarında meyvacılık, sebzecilik, bağcılık ve gülcülük yapılmaktadır. Elma, kiraz, kayısı, vişne, ayva, erik gibi meyvacılık için 9.740 dekar arazi kullanılmakta ve bu sektörün gelrinin yaklaşık TL. 43 milyar olduğu hesaplanmaktadır. Tarla sebzeciliği (yani domates, biber, patlıcan, soğan, kabak, fasulye, bamya, salatalık, ıspanak, marul gibi sebzeler) için 3.970 dekar arazı kullanılmakta ve yilda toplam 8,305 ton sebze üretimi yapılmaktadır. Bağ ürünleri ve gül çiçeği üretimi için 21.000 dekar arazi kullanılmaktadır. Çifçilerin makineleşme oranı %30'dır. Tarım sayımlarına göre ilçede 7.382 baş sığır; 8.600 adet koyun, 37.170 kıl keçisi ve kanatlı olarak 250.000 civarında hayvan bulunmaktadır. Hayvancılıkta besi ve süt sığırcılığı gelişmektedir.

Keçiborlu 1935 yıllarından itibaren Türkiye'de tek kükürt üreten fabrikanın bulunması dolayısı ile isim yapmıştır. İlçe merkezinde Etibank tarafından kurulan kükürt üretim fabrikası ilçe merkezinde önemli bir istihdam sağlayıcı kurum olmuştu. Ama kullanılan teknoloji (yani cevherinin kazılıp çıkartılması; çıkarılan cevherin fabrikada kömür ocaklarında yakılıp eriyen kükürtün soğutulup öğütülüp kullanılmasi) eski idi ve yeni teknoloji cevherin yeryuzune çıkarılmadan süperkaynar su ile yeraltında eritilmesi ve yeryüzüne çıkartılan içinde kükürt bulunan suyun işlenmesini içermekte idi. Eski teknolojiyi kullanan Keçiborlu kükürt fabrikası, ayrıca civarında çok büyük bir çevre kirliliği ortaya çıkartmaktaydı. Sonra da Keçiborlu'daki kükürt cevheri rezervleri de azalmıştı. Bu nedenlerle Keçiborlu kükürt fabrikasınin maliyetleri yüksekti ve bu devlet maden işletmesi 20 yy sonuncu çeyreğinde devamlı zarar etmeye başlamıştı. 1994'de hükümet kararı ile Keçiborlu kükürt fabrikasının kapatılması kabul edildi. Böylece en yüksek üretim döneminde 1.200 kişi istihdam eden ve 1993'de 612 kişi kullanan kükürt fabrikası 1994'de kapatıldı; fabrika yıkıldı; kükürt ocakları betonla kapatıldı.

Bu Keçiborlu ekonomisine büyük bir buhran yarattı. Keçiborlu merkez ilçesi belediyesine göre, bu fabrika ilçenin ekonomik ve kültürel yaşamına büyük katkı yapmakta idi. 1970‘li yıllarda sadece çalışanların maaşları nedeni ile ilçenin ekonomisine giren yillik para meblagi bugünkü rakamlarla 1 milyon dolar üzerinde olduğu; ilçe merkezine yılda 4-5 tiyatro trupunun geldiği; Burdur Gölüne yapılan plaja her hafta sonu 2 otobüs ile sürekli yolcu taşındığı büyük bir nostalji ile ifade edilmiştir. 1990'li yılların ortasına 10.000'e yaklaşın olan ilçe merkezi nüfusu devamlı bir düşüşe başlamış ve 2010'da 7.100 kişi civarına düşmüştür. Bu istihdam buhranı hala da devam etmektedir.

2000'li yıllarda bazı özel girişimciler yeniden kükürt üretimi için ön araştırmalar yapmakla beraber bunlar negatif netice vermiştir.

İlçe bağlı olarak merkez hariç olmak üzere ilçe merkezine bağlı; 1 belde ve 14 köy oluşmaktadır.